χρωμοδυναμικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «κβαντική χρωμοδυναμική»

φυσ. κβαντική θεωρία, σύμφωνα με την οποία οι ισχυρές αλληλεπιδράσεις περιγράφονται ως αλληλεπιδράσεις μεταξύ σημειακών κουάρκ με τη μεσολάβηση τών γλοιωνίων, δηλαδή τών κβάντων ενός πεδίου, γνωστού ως πεδίου χρωμάτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρωμ(ο)-* + δυναμική. Η λ. είναι αντιδάνειο, πρβλ. αγγλ. chromodynamics (quantic)].